Fasciatherapie (mDB)

Om te verduidelijken wat fasciatherapie inhoudt is het belangrijk om te weten wat
fascia juist is. Fascia of bindweefsel houdt ons lichaam samen. Het vormt een
netwerk dat overal in ons lichaam aanwezig is, van kop tot teen en in alle richtingen
alles met elkaar verbindt en omhult van onder onze huid tot in de kleinste cel. Het is een zeer actief weefsel, dat snel reageert op spanning van welke aard dan ook door te verharden en te verdrogen. Waardoor het zijn functie kan verliezen en klachten kunnen ontstaan.

Fascia wordt sinds kort beschouwd als een primair zintuiglijk waarnemingsorgaan.
Het is dan ook duidelijk dat fascia een cruciale rol speelt in het optimaal functioneel
functioneren van ons lichaam. Binnen de fasciatherapie gaan we op dit weefsel
werken om spanningen vrij te maken die ontstaan zijn vanuit een fysieke of
psychische spanning. Een behandelvorm waarbij de patiënt actief betrokken wordt
en veel aandacht gericht wordt op interiorisatie en de effecten hiervan. De aard van
de klachten en de persoon bepalen de opbouw van de behandeling.

Deze kan bestaan uit :
Een manuele sessie waarbij we door middel van zachte rek-en druktechnieken
spanningen gaan voelen, weefsels in beweging brengen en verandering in de
spanning van het bindweefsel creëren. De patiënt wordt hierin zeer actief en
bewust betrokken om mee te voelen. Hierbij ontstaan lokale en globale fysiologische reacties die kunnen leiden tot een verandering van de weefselspanning en de zijnstoestand, waarbij patiënten oa een gevoel van diepe rust, vertrouwen en positieve emotie kunnen ervaren.
 

Een bewegingssessie waarbij het lichaamsgevoel en de interne beleving centraal
staan. We gebruiken de beweging om in contact te komen met het eigen lichaam.
Tijdens de bewegingstherapie kan de gewonnen beweeglijkheid (verworven tijdens
de manuele therapie) geïntegreerd worden in de globale beweging. Daarnaast kan

een bewegingssessie ook aangewezen zijn om te werken met de aandacht op
lichaamsschema, lichaamsbeeld, zelfbeeld.
 

Introspectie waarbij waarnemen centraal staat. Dankzij onze zintuigen
kunnen we waarnemen waar we ons bevinden in de ruimte. Het doel van interiorisatie is ons meer in relatie te zetten met ons lichaam, ons meer bewustworden van ons 'zelf', de psychologische effecten voelen vanuit onze interoceptie.
 

Een gesprek tijdens en/of na de behandeling waarbij de patiënt beschrijft wat hij
waarneemt of waargenomen heeft, wat hij geleerd heeft. Door de bewustwording van deze waarnemingen en het leren benoemen ervan krijgt de patiënt meer inzicht in zijn eigen problematiek en kan hij de kennis en vaardigheden eigen maken. Zo zien we dat Fasciatherapie ook een vormend effect kan hebben.
Het is vooral ‘van binnenuit’ dat een groter en meer globaal lichaamsbewustzijn en zelfbewustzijn vorm krijgt.

Via Fasciatherapie antwoorden we op de stille vraag van het lichaam